Udruženje književnika Srbije (UKS), osnovano je 26. maja 1905. godine u stanu Srpske književne zadruge, uz prisustvo 21 pisca, pod predsedništvom Milana Đ. Milićevića, doajena srpskih pisaca po godinama, kada je doneta odluka o osnivanju Srpskog književničkog društva.
Udruženje književnika Srbije najstarija je i najveća književnička organizacija u zemlji. Najpre se zvalo Srpsko književničko društvo. Simo Matavulj bio je prvi predsednik, Jovan Skerlić sekretar, a među prvim članovima su Aleksa Šantić i Jovan Dučić.
Posle kraćeg zastoja u radu, obnovljeno je 1911. godine kao Društvo srpskih književnika, a za predsednika je izabran Borisav Stanković.
Nakon Prvog svetskog rata ubrzo je obnovilo rad kao Udruženje srpskih književnika i vodio ga je Branislav Nušić. Od Drugog svetskog rata zvalo se – Udruženje književnika Narodne Republike Srbije. Predsednik tog obnovljenog Udruženja bila je Isidora Sekulić.
Udruženje književnika Srbije i kasnije su vodili najistaknutiji srpski pisci – Ivo Andrić, Veljko Petrović, Jovan Popović, Dušan Matić, Risto Tošović, Dragan M. Jeremić, Zoran Gluščević, Ivan V. Lalić, Matija Bećković, Aleksandar Petrov, Miodrag Bulatović, Jovan Hristić, Slobodan Rakitić, Srba Ignjatović, Radomir Andrić a danas ga vodi Milovan Vitezović.
Mnogi pisci srpskog rasejanja su takođe članovi ovoga udruženja i sa ponosom ističu da su deo organizacije koju su vodili i čiji su članovi bili sjajna imena srpske poezije i proze.
