Jovan Gec je bio srpski glumac, režiser i dramski pisac. Bio je oženjen glumicom Milom Gec. Rođen je 3. januara 1893. u Pirotu, a umro na današnji dan u Beogradu 1962. godine.
Osnovnu školu je završio u rodnom gradu, šest razreda gimnazije završio je u nekoliko mesta u Srbiji gde mu je otac Franja, koji bio je veterinar, službovao. Kratko je radio u apoteci da bi izučio za apotekarskog pomoćnika. Glumačku karijeru počeo je u Skoplju 9. decembra 1909. godine s putujućom pozorišnom družinom Ljubomira Rajičića Čvrge. Za kratko vreme, promenio je nekoliko putujućih pozorišta, da bi 1912/13. bio član pozorišne družine Toša Jovanović.
Učestvovao je u Prvom svetskom ratu, bio dvaput ranjen, pa zarobljen i odveden u Ašah u zarobljenički logor, gde je nastupao u logorskom pozorištu. Pobegavši iz logora, izvesno vreme živeo je u Beču. Posle Prvog svetskog rata bio je glumac u raznim pozorištima: Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu, pozorište u Sarajevu, pozorište u Splitu, pozorište u Zagrebu, pozorište na Cetinju, pozorište u Skoplju, Narodno pozorište u Beogradu. Povremeno se bavio i režijom. Tokom rata je učestvovao u „Centrali za humor”. Penzionisan je 31. decembra 1950. godine.
U Prvom svetskom ratu i između dva rata odlikovan je Zlatnom medaljom Miloša Obilića za hrabrost, Ordenom Jugoslovenske krune IV reda i Ordenom Svetog Save IV reda, a posle Drugog svetskog rata Ordenom rada II reda.
Pisao je i dramske tekstove. Prvu dramu Staza napisao je 1923. godine. Sa Vladom Mijuškovićem napisao je komediju Moji đetići, koja je izvođena 1939. godine. Na sceni su mu izvođeni još i Crni i beli Cigani, Deda na prodaju, Besni Teofilo, Kazanova, Na silu ćerka, Maskota, Čukur-česma i drugi komadi.
Izvor: FB Rojalistički klub
