U subotu, 29. jula 2023. godine, episkop budimski Lukijan služio je svetu arhijerejsku liturgiju u hramu Rođenja Presvete Bogorodice u Santovu, uz sasluženje protojereja-stavrofora Vojislava Galića i Ilije Galić, protosinđela Varnave Knežević, protonamesnika Zorana Živića, arhiđakona Inokentija Lukina i đakona Stefan Milisavića. Za pevnicom su odgovarali sveštenici Zoran Ostojić, Pavle Kaplan, Ljubo Milisavić i ipođakon Sava Galkan.
Na kraju liturgije vladika je sa sveštenstvom služio parastos povodom 40 godina od upokojenja protonamesnika Ljubinka Galića, uglednog santovačkog sveštenika i pesnika. O njegovom životu i semenu koje je posejao na njivi Gospodnjoj, a koje je rodilo mnogi rod, govorio je protojerej Zoran Ostojić, prenela je Eparhija budimska.
Foto: Eparhija budimska
Prota Ljubinko Galić je rođen u Santovu u mađarskom delu Bačke o Jovanjdanu na dan krsne slave svoje porodice, 20. januara 1922. godine. Završio je srpsku veroispovednu školu u rodnom mestu, a gimnaziju u obližnjoj Baji. Pohađao je Bogosloviju Svetog Arsenija u Sremskim Karlovcima i Novom Sadu. Posle završetka bogoslovije vratio se u Mađarsku. Jedno vreme bio je učitelj u Novom Sentivanu blizu Segedina. Nakon sklapanja braka sa Agatom Žužić iz Santova, rukopoložen je za sveštenika u baranjskom selu Borjadu 1946. godine od Episkopa budimskog Georgija Zubovića. Bio je paroh najpre u Borjadu a zatim i u rodnom Santovu, gde je ostao do kraja života. Pisao je poeziju.
Za vreme Rakošijeve komunističke diktarure u periodu 1949-1953 bio je zatvoren kao politički zatvorenik u Segedinu, Vacu i Tatabanji. Posle puštanja na slobodu nastavio je da služi Bogu i svome narodu. Supruga mu je rano umrla (1968. godine), tako je sam morao da vaspitava petoro dece – tri sina i dve kćeri. Zanimljivo je da su sva trojica sinova (Ilija, Branislav i Vojislav) odabrala su sveštenički poziv. Nakon teške šećerne bolesti prota Ljubinko Galić upokojio se 1983. godine, prenela je Eparhija budimska.
