Hramovna slava u Ženevi – služio vladika Andrej

Reklama

Vladika austrijsko – švajcarski Andrej posetio je Ženevu, najzapadniju parohiju njegove  eparhije, koja je i ove godine svečano proslavila svog zaštitnika Sv. apostola Andreja Prvozvanog.

Ova kanonska poseta episkopa Andreja je osim učestvovanja u parohijskoj slavi imala za cilj i unapređenje duhovnog života na prostoru zapadne Švajcarske. Nakon pristizanja u Ženevu episkop je imao niz satanaka sa Upravom parohije ženevske i nadležnim parohom. U navečerje praznika služeno je svečano večernje bogosluženje, a potom je vladika održao predavanje  o velikim ličnostima Sv. vladiki Nikolaju Velimiroviću – episkopu žičkom i ohridsko-bitoljskom i patrijarhu srpskom Gavrilu Dožiću. „Predavanje je propraćeno sa velikom pažnjom pre svega zbog izuzetne arhive fotografija ovih velikih ličnosti naše Crkve koje su ovom prilikom vernici mogli da vide“, istaknuto je u saopštenju vladike Andreja.

Dan kasnije, u nedelju 12. decembra, obeležavanje hramovne slave započelo je sveto arhijerejskom liturgijom. Vladici Andreju sasluživali su prota Mihajlo Smiljanić, nadležni paroh prota Aleksandar Resimić i protođakon Ivan Tolić. Hor ženevske parohije koju vodi Nina Sofronski je pratio liturgiju, dok je Stefan Gebrezihabier iz Ženeve doprineo lepoti bogosluženja čitanjem Apostola. U toku liturgije, episkop Andrej se obratio nadahnutom besedom okupljenim vernicima govoreći o žitiju Sv. apostola Andreja koji nije slučajno izabran za zaštitnika ove parohije. On je istakao značaj koji on treba da ima za duhovni život i za ovu parohiju. Na kraju liturgije prerezan je slavski kolač. Domaćin slave bio je odbornik ove Crkvene opštine Stevo Torlaković sa suprugom Verom iz Ženeve. I ove godine zbog strogih sanitarnih mera nije bilo moguće okupljanje i organizovanje slavskog ručka.

Dan kasnije episkop Andrej je prisustvovao radnom sastanku kojem su prisustvovali prota Mihajlo Smiljanić u svojstvu računopolagača i nadležni paroh ženevski prota Aleksandar Resimić. Cilj ovog sastanka održanog u parohijskoj sali u Šansiju nadomak Ženeve bio je unapređenje duhovnog života i daljeg sveopšteg poslovanja Crkvene opštine u Ženevi.