U poznu jesen 1806. godine okupi se glavnina srpske vojske, a ubrzo je pod Beograd došao i vožd Karađorđe. Plan napada na varoš predložio je Ostoja Konda, poznatiji kao Konda Bimbaša, koji se kao prebeg priključio ustanicima. Pouzdani znalac beogradskog utvrđenja, Konda se, sa svojim pobratimom Uzun Mirkom Apostolovićem i još petoricom hrabrih saboraca: Mladenom, Dragićem Stevanovićem, Petrom Sremcem, Nikolom Stambolijom i Stojkom Karlovalijom, ponudio da prvi uđe u varoš i otvori Sava-kapiju ostaloj vojsci.
Vuk je zabeležio da Konda „uzme nekoga Srpskoga junaka Uzun Mirka i još šest Srba, pa više varoš-kapije pređu polagano preko endeka u varoš i zađu oko kuća, te stražarima pod kapijom dođu s leđa; i stražari videći ih đe idu iz varoši pomisle, da je njiovo društvo, i puste upravo k sebi; a oni kad se prikuče k vatri, onda u jedan mah potegnu iz pušaka, te svaki ubiju pobiju po jednoga stražara pa potegnu sablje i noževe, te udare i na ostale. Od njih sedmorice poginu četvorica i Konda se rani, no ona trojica opet sjekirom koju su sa sobom donijeli, obiju kapiju, te i ostali Srbi navale unutra“.
Tokom jutra, nakon žestoke i krvave borbe, koja je stajala oko trista turskih glava, u srpskim rukama našle su se sve gradske kapije i čitav beogradski bedem. Tako je Beogradska varoš oslobođena na današnji dan, 13. decembra (30. novembra, po starom kalendaru), na hrišćanski praznik Svetog Andreja Prvozvanog i na prvi dan svetkovanja muslimanskog Kurban Bajrama, te 1806. godine.
Preuzeto sa FB stranice Muzej Vuka i Dositeja
