Episkop moravički Antonije, vikar patrijarha srpskog i starešina Podvorja Srpske Pravoslavne Crkve u Moskvi preminuo je u jutros 11. marta u Mosvki. Datum i vreme sahrane biće naknadno objavljeni.
Episkop Antonije je rođen 23. jula 1970. godine, na praznik prepodobnog Antonija Kijevo-pečerskog, u Valjevu od oca Radovana i majke Jelke (rođ. Milićević). Osnovnu školu je završio u Pričeviću kod Valjeva, posle čega upisuje Bogosloviju Sveta Tri Jerarha u manastiru Krki, koju uspešno završava 1991. godine. Kao učenika bogoslovije 23. septembra 1989. godine u manastiru Krki u čin male shime zamonašio ga je episkop žički Stefan, koji ga je i rukopložio u čin jerođakona 10. decembra 1989. godine u manastiru Žiči, a čin jeromonaha 5. januara 1991. godine takođe u manastiru Žiči. Na predlog episkopa žičkog Stefana, a po blagoslovu Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske pravoslavne crkve, jeromonah Antonije je 1992. godine upisao Moskovsku duhovnu akademiju u Sveto Trojice-Sergijevoj lavri (Sergijev Posad). Diplomirao je akademske 1995/96. godine. Sa odličnim uspehom odbranio je i kandidatsku disertaciju (katedra za Istoriju pomesnih Crkava) na temu „Istoriя Serbskoй Pravoslavnoй Cerkvi s 1945 po 1995 godы”. Kao najbolji student u generaciji bio je i stipendista Moskovske duhovne akademije. Odlukom Naučnog saveta Moskovske duhovne akademije 31. maja 1996. godine jeromonahu Antoniju je dodeljeno naučno zvanje kandidata bogoslovskih nauka Moskovskog univerziteta.
Po povratku iz Rusije 1996. godine, unapređen je u čin sinđela i postavljen za namesnika i blagajnika manastira Studenice, odakle je kasnije prešao u Mitropoliju dabrobosansku i primljen za sabrata manastira Dobruna. Na predlog Mitropolita dabrobosanskog Nikolaja, Sveti Arhijerejski Sinod SPC ga je postavio sinđela Antonija 2000. godine za profesora Bogoslovije Svetog Petra Dabrobosanskog u Foči. Iste godine predavao je i na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Istočnom Sarajevu. Istovremeno je obavljao dužnost starešine Saborne crkve u Sarajevu, gde biva unapređen u čin protosinđela na Božić 2001. godine. Na predlog patrijarha srpskog Pavla, Sveti Arhijerejski Sinod je izabrao 2002. godine protosinđela Antonija za starešinu Podvorja Srpske Pravoslavne Crkve u Moskvi. Na osnovu odluke Svetog Arhijerejskog Sinoda, mitropolit Nikolaj 17. marta 2002. godine u kapeli Duhovne akademije Svetog Vasilija Ostroškog u Foči proizveo protosinđela Antonija u čin arhimandrita. Na predlog patrijarha srpskog Pavla, Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve, na svom redovnom zasedanju 2006. godine izabrao je arhimandrita Antonija za vikarnog episkopa Patrijarha srpskog sa titulom Episkop moravički. Hitortonija je obavljena 23. jula 2006. godine u Sabornom hramu Svetog arhangela Mihaila u Beogradu od strane patrijarha srpskog Pavla i uz sasluženje osamnaest arhijereja.
Foto: CO Linc
Stepen zvanja magistra teologije stekao je na Ruskom pravoslavnom institutu Svetog Jovana Bogoslova u Moskvi uspešno odbranivši magistarski rad na temu „Bogoslužebnыe tradicii v Serbskoй Pravoslavnoй Cerkvi”. Pred Međunarodnim akademijskim akreditacionim i atestacionim komitetom (MAAAK) uspešno brani naučnu disertaciju na temu „Bogosluženja u dohalkidonskim crkvama”, stekavši zvanje doktora teologije. Od 2003. godine, episkop Antonije je predavao na Ruskom pravoslavnom institutu „Sveti Jovan Bogoslov” u Moskvi, gde je do izbora u zvanje dekana 2018. godine bio i upravnik Katedre za liturgijsko bogoslovlje. Odlukom Naučnog veća Moskovskog pravoslavnog univerziteta Svetog Jovana Bogoslova 2018. godine, episkop Antonije je postavljen za dekana Filozofsko-bogoslovskog fakulteta Moskovskog pravoslavnog univerziteta u Moskvi. Na pomenutoj fukciji se nalazio sve do 1. jula 2022. godine. Doktorsku disertaciju pod nazivom „Odnosi Srpske pravoslavne crkve i Ruske pravoslavne crkve u periodu između 1944. i 1950. godine, na osnovu materijala iz arhiva Rusije i Ruske pravoslavne crkve” uspešno je odbranio 2019. godine na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Prešovu (Slovačka). Nosilac je visokih crkvenih i državnoh odlikovanja. Autor je sledećih knjiga i monografija: Gospodi poseti vinograd seй, Pravoslavna Moskva (vodič kroz pravoslavne svetinje ruske prestonice), Otnošeniя Serbskoй i Russkoй Pravoslavnыh Cerkveй na osnovanii dokumentov rossiйskih arhivov, Svяtыe zemli serbskoй, U zagrljaju Bogorodičinog grada i Svidetelь istorii i živoй golos tradicii. Preveo je sledeće knjige: Pomeranje granica srca Mitropolija tverskog i kašinskog Amvrosija (Jermakova), U šta veruju pravoslavni hrišćani Mitropolita budimpeštanskog i mađarskog Ilariona (Alfejeva), Zapitajmo se o budućnosti čovečanstva Patrijarha moskovskog i sve Rusije Kirila i Tajna predivnih dela Mitropolita tverskog i kašinskog Amvrosija. Bio je autor članaka i radova objavljenih u ruskom izdanju Pravoslavne enciklopedije, kao i u radu Pokloničke agencije Put vere i Izdavačke ustanove Podvorja SPC u Moskvi.
Izvor: SPC
