Stevan Aleksić je bio srpski slikar, rođen na današnji dan 23. decembra 1876. u Aradu, u Rumuniji. Aleksić je jedan od najznačajnijih srpskih slikara sa početka 20. veka.
Stevan Aleksić je bio poreklom iz slikarske porodice (deda mu je bio slikar Nikola Aleksić, otac Dušan Aleksić takođe se bavio slikanjem). Osnovnu i građansku školu završio u Aradu, prve slikarske pouke dobija od oca, a 1895. odlazi u Minhen gde slikarstvo najpre uči privatno, a potom na Akademiji (u klasi Nikolasa Gizisa, Grka). Tokom studija dva puta je nagrađivan za uspele radove. Njegovu studiju „Arapin”, otkupio je tokom njegove poslednje godine na studijama, profesor vajarstva na Akademiji, Rajman. Akademiju nije nikad formalno završio.
Zbog očeve smrti prekida studije (1900) i nastanjuje se u Modošu (današnji Jaša Tomić), gde je sazidao kuću sa ateljeom, i oženio se modoškom učiteljicom Stefanijom Lukić. Uspeo je da skicira očev lik na smrtnom odru. Po povratku u zavičaj dovršio je započet očev ikonopisački rad u Desci i Beški. Da bi izdržavao porodicu prihvatao se da i dalje živopiše crkve. Prvi zaista njegov posao je rad na ikonostasu crkve u Aradu 1901-1902. godine. Vredan pažnje je njegov zidni živopis na svodu novosadske Almaške crkve 1905. godine. Njegovo najveće po obimu i značaju takvo delo bilo je ukrašavanje cele zidne unutrašnje površine Preobraženske crkve u Pančevu 1908. godine. U oba hrama on sledi svog prijatelja Uroša Predića.
Opus Stevana Aleksića, čini oko 230 štafelajnih slika, preko 20 crkvenih objekata sa oko 100 ikona i velikim brojem zidnih kompozicija, kao i šezdesetak crteža i skica, takođe je i popravljao radove svog dede Nikole Aleksića. Godine 1910. naslikao je sliku „Raspeće” u prirodnoj veličini. To delo je uradio za samo dva dana i poklonio ga bratu Ivanu, modoškom parohu. Ista je nastala posle svađe između braće, na šta se slikar zatvorio u atelje, i grčevito stvarao – da bi se bratu iskupio. Pop Ivan je 1937. godine taj divni poklon ustupio Muzeju Matice srpske u Novom Sadu (današnjoj Galeriji). Beogradsko patriotsko Društvo Sv. Save, posedovalo je između dva rata Stevinu impresivnu, veliku istorijsku religioznu kompoziciju Spaljivanje moštiju Sv. Save na Vračaru.
Slikao je portrete, ikone, istorijski i religiozni žanr. Stilski njegovo slikarstvo pripada minhenskoj slikarskoj školi, njenom realističkom toku. Najznačajniji deo Aleksićevog opusa vezan je za slikarstvo simbolizma i pokazuje mnoštvo odlika ovog slikarskog pravca, čime se ono svrstava u evropske umetničke tokove.
Umro je 2. novembra 1923. u Jaši Tomiću.
Osnovna škola u Jaša Tomiću nosi naziv ovog umetnika, a u dvorištu ove škole se nalazi bista Stevana Aleksića.
Izvor: FB Rojalistički klub
