Generalni konzul Republike Srbije u Štutgartu Dragan Dimitrijević je i ove godine na Dan primirja tačno u 11 časova i 11 minuta položio venac palim srpskim vojnicima, koji počivanju na Srpskom vojničkom groblju u Ulmu, u nemačkoj pokrajini Baden-Virtemberg. Moralna je obaveza i velika čast odati poštu „usnulim” vojnicima Drinske, Moravske i Timočke divizije, koji počivaju na ovom groblju. Minutom ćutanja, dugačkim naklonom, polaganjem venca, i sa puno poštovanja odana je pošta svima koji su hrabro dali svoje života, da bi njihova pokoljenja živela u slobodi i miru.
Preko 30 godina predstavnici Generalnog konzulata Republike Srbije u Štutgartu (ranije Savezne Republike Jugoslavije) obilaze ovo Srpsko vojničko groblje u Ulmu. Odaju poštu palim borcima i polažu vence, a od kada se u Republici Srbiji Dan primirja slavi kao državni praznik (2012. godine), svakog 11. novembra u 11.11 su redovno nad humkama palih boraca.
Foto: GK Štutgart / Rasejanje.info
Srbi u nemačkoj pokrajini Baden-Virtemberg od kada se saznalo za spomenik, sa puno poštovanja odaju poštu i redovno odlaze da upale sveće mladim vojnicima čije grobove njihovi najbliži nisu mogli da posete, a mnogi nisu nikada ni saznali gde počivaju.
U gradu Ulmu, u nemačkoj pokrajini Baden-Virtemberg, na Gradskom groblju se nalazi i Srpsko vojničko groblje, na kome su sahranjena 142 srpska vojnika iz Prvog svetskog rata. „U sredini gradskog groblja u Ulmu, pored spomenika barona, činovnika i trgovaca, nalazi se znamenje na kojem leži srpski vojnik u kamenu sa potpunom uniformom i šajkačom, a pod usnulim vojnikom njegova 142 druga” – rečenica je, kojom je sveštenik Srpske pravoslavne crkve iz Štutgarta Slobodan Miljević sredinom osamdesetih obavestio Srbe da u Ulmu postoji Srpsko vojničko groblje.
Spomenik je dugačak četiri i visok i širok tri metra. Od kamena je i simbolizuje srpskog vojnika, koji leži u uniformi sa šajkačom, a pod „usnulim” vojnikom njegova 142 druga. Posvećen je palim srpskim vojnicima, drugovima Drinske, Moravske, Timočke divizije. Podigla su ga tri preživela narednika, jedan podnarednik i dva vojnika.
„Ovde u tuđini, u nepoznatom svetu, počivaju večitim snom srpski ratni zarobljenici iz rata 1914–1919. godine, koji položiše život svoj za otadžbinu posle dugog ratovanja i mnogo napora. Uspomenu ovu podigoše im drugovi, braća po krvi i veri, srpski ratni zarobljenici logora Ulm.
Hej putniče, što prolaziš pored groblja nepoznata, stani malo i upoznaj one što umreše tako proslavljeno” – to su stihovi, koji su uklesani i ćirilicom i latinicom, kao i na nemačkom jeziku. Spomenik je rad vajara Karla Verlea. Pune tri decenije spomenik redovno posećuju sveštenici Srpske pravoslavne crkve, generalnog konzulata Republike Srbije u Štutgartu, kao i mnogobrojni naši građani – u početku pretežno iz Ulma i Štutgarta sa okolinom, a kasnije i iz čitave pokrajine Baden-Virtemberg. Obeležavanje sto godina od prvog svetskog rata uticalo je i na svest mnogih drugih Srba, koji su ne samo iz Nemačke već i iz okolnih zemalja počeli da posećuju Srpsko vojničko groblje u Ulmu .
Sveštenici iz Štutgarta Slobodan Miljević i Radmilo Marinko, početkom devedesetih godina su aktivno prikupljali podatke – prvo imena vojnika, a onda i na koji način su nastradali – kako bi posle mnogo godina uspeli da obaveste njihove porodice. „Današnje mlade generacije ne znaju da su Dunavom, rekom koja danas povezuje mnoge evropske države, dovoženi zarobljeni ratnici iz Srbije, koji su onda bivali zatvoreni iza bodljikavih žica. Oni koji bi pokušali da beže – ubijani su. Ostali su poslati na imanja velikoposednika i od preteškog rada se preselili u večnost”, stoji u dokumentu Srpske pravoslavne crkve u Štutgartu i Ulmu posvećenom vojničkom groblju. Mnogi Srbi iz Baden-Virtemberga su zahvalni svojim hrabrim borcima što su se borili za svoju zemlju i što nisu štedeli svoje živote zarad boljeg sutra narednih pokolenja. Za groblje se saznalo, zahvaljući Desanki Rajhle.
