Na Svetski dan knjige prenosimo i par zanimljivosti o počecima i razvoju knjižarstva u srpskoj prestonici. Tekst je preuzet sa FB grupe Bio jednom jedan Beograd.
Počeci knjižarstva u Beogradu datiraju iz 16. veka kada je Trojan Gundulić prodavao najviše mletačka izdanja, ali i ćirilske knjige Božidara Vukovića.
Pionirom srpskog knjižarstva ipak se smatra Gligorije Vozarović, koji je 1827. u Beogradu otvorio knjigovezačko-knjižarsku radnju u kojoj je bilo knjiga na srpskom i drugim jezicima, novina i raznih stranih listova. Njegovu robu prodavali su i putujući trgovci. U ,,Zabavniku“ Dimitrija Davidovića objavio je prvi katalog svoje knjižare 1833.
Pravi uspon beogradskog knjižarstva počeo je sa Velomirom Valožićem, koji je preuzeo evropski model poslovanja 1854. Narednih nepunih osamdeset godina je ova knjižara radila ostavši u vlasništvu njegovih potomaka.
Između dva svetska rata u Beogradu je bilo oko šezdeset knjižara. Geca Kon je na primer izdao ,,Opšti katalog“ u kojem su se nalazile sve knjige koje su 1938. bile u prometu u prestonici. Taj broj je 16000. dela. Poznate su knjižare Mite Stajića, Lazara Vujovića, Tome Jovanovića…
U Beogradu je takođe radilo sedam antikvarnica, najpoznatija Dragoslava Petkovića po imenu ,,Dositej Obradović“.
Posle Drugog svetskog rata privatne knjižare preuzete su od strane države, pravila su promenjena, ali broj knjižara je ostao isti, zapisano je na FB stranici Bio jednom jedan Beograd, koji se pozvao na izvore FB Plavi krug, Književni Beograd, Jovan Pejčić, Izdavač, Catena Mundi, Beograd, 2016.
