Foto: arhiva Muzej Vuka i Dositeja
Vuk Stefanović Karadžić je umro 7. februara 1864. godine u Beču. Njegovi posmrtni ostaci preneseni su 12. oktobra 1897. godine u Beograd, te sahranjeni uz najviše državne počasti u porti Saborne crkve. Sahranjen je pored Dositeja Obradovića. Prenosimo tekst Muzeja Vuka i Dositeja iz Beograda Vukovoj sahrani:
Železnička kola u kojima se mutnoga i hladnoga jutra 29. septembra/11. oktobra 1897. godine krenuše posmrtni ostaci velikoga Vuka bejahu ukrašena velikim vencem čeških poslanika u bečkom parlamentu, srebrnim lovor-vencem bečkih Slovenaca, lovor-vencem slovenske akademske družine „Slovenija“, vencem bečke opštine, srebrnim vencem udruženja „Zora“.
Ogromna množina građanstva Subotice pozdravila je velikog pokojnika. U Novi Sad stigao je dočekan nepreglednom množinom srpskoga sveta, stara i mlada, mala i velika, bogata i siromašna. U Karlovcima voz stiže u 8 i po časova u veče, pričekan ogromnim brojem inteligencije, građana i školske omladine s upaljenim buktinjama i pod narodnom trobojnicom. U Zemunu je preko tri stotine lica dočekalo Vuka; srpska pevačka družina pevaše „Vječnaja pamjat“, a narod je gologlav klicao „Slava Vuku!“
Beograd osvanu u najsvečanijem ruhu, iskićen vencima i zastavama, pun sveta koji se nadmeće kako će i čime ukazati veću poštu ovome danu i onome za koga je on i osvanuo. Voz sa velikim pokojnikom približavao se, a kad stupi, prešavši veliki most na Savi, na zemljište Kraljevine Srbije — sva zvona sa svih beogradskih crkava pozdraviše jedinstvenog putnika. Nakon svečanih govora sprovod je krenuo ka Sabornoj crkvi ulicama: Nemanjinom (gde je snimljena ova fotografija), Kneza Miloša, Kralja Milana, Kneza Mihaila i Dubrovačkom (danas Kralja Petra). U Sabornoj crkvi pomen vršaše Arhiepiskop beogradski i Mitropolit Srbije Gospodin Mihailo. Po svršenim govorima pokojnikove ostatke prineše samom grobu: Ministar prosvete i Crkvenih Poslova, Predsednik Srpske Kraljevske Akademije, Rektor Velike Škole, akademici i profesori.
Predsednik Srpske Kraljevske Akademije zatim je rekao: „Beogradska Aranđelovska crkva od danas će se dičiti ovim dvema studenim pločama koje kazuju da pod krilom ovoga hrama, tako blizu velikog Miloša i nezaboravljenog Mihaila, borave večni sanak i druga dva sina Naroda Srpskoga — Veliki narodni učitelj Dositej Obradović i Otac prave narodne književnosti srpske Vuk Stefanović Karadžić!“
(A. Gavrilović, Spomenica prenosu praha Vuka Stef. Karadžića iz Beča u Beograd, 1898)
