Sećanje na Nebojšu Glogovca

„Ima ona priča „ne bi trebalo da žalimo što je prošlo, već da smo zahvalni što se desilo“ i to fino zvuči, ali iako smo i prezahvalni i presrećni što smo imali jednog Gloga u sazvežđu naše kinematografije i što je ostavio iza sebe više nego što bi iko pomislio da je moguće za jednog glumca koji nije dočekao ni 50, opet kada dođe ovaj datum ili bilo koji datum posle 9. februara 2018. tu nema ni mrve sreće, već samo čista praznina i tuga što ga više nema. Nemoguće je tome se otrgnuti. Danas su tri godine otkako je otišao“, napisano je za sjajnog srpskog glumca Nebojšu Glogovca, na Fejsbuk stranici Gromade Filmske.

Par meseci (2017.) pre nego što je preminuo proglašen je za najboljeg evropskog glumca. Bio je srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac. Otac troje dece iz dva braka.

Bio je član Dečje dramske grupe Radio-televizije Srbije, a glumačku karijeru započeo je u Ateljeu mladih u Pančevu. Godine 1996. dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta i ulogu u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača na sceni Ateljea 212.

Kao dete pojavio se u televizijskoj seriji Priče iz Nepričave, 1981. godine. Prvu filmsku ulogu ostvario je 1993. godine u kratkometražnom filmu Rekvijem za jedan san u glavnoj ulozi, a nakon toga iste godine u drami Raj Petra Zeca, gde je takođe bio jedan od glavnih glumaca. Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića, Ubistvo s predumišljajem (1995).

Igrao je glavne uloge u ostvarenjima Ubistvo s predumišljajem, Bure baruta, Nebeska udica, Kad porastem biću Kengur, Klopka, Hadersfild, Žena sa slomljenim nosem, Branio sam Mladu Bosnu, Krugovi, Ravna gora i Ustav Republike Hrvatske. Višestruko je nagrađivan za uloge u pozorištu i na filmu, a izdvajaju se Sterijina nagrada, Car Konstantin u Nišu i Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu.

Pored glume, bio je strastveni ljubitelj jahanja, pasa, bekgemona, automobila i motora, voleo je kuvanje, a u detinjstvu trenirao je rukomet.Voleo je da crta, a od studentskih dana do smrti pisao je poeziju. Bio je član Udruženja za galopski sport Srbije i Udruženja dramskih umetnika Srbije. Navijao je za Crvenu zvezdu i bio je kandidat za člana Skupštine FK Crvena zvezda na prvim neposrednim izborima 2012. godine. Zajedno sa kolegom Goranom Šušljikom osnovao je filmsku produkcijsku kuću Eye to Eye čiji prvenac je bio film Hadersfild, piše Vikipedia.

Odbio je glumi u filmu Anđeline Džoli. „Nemam ništa protiv inostranih angažmana, ali ponude koje su stizale, svodile su se na propagandu koja služi tome da se zapadna publika ubedi u to kako ovde i dalje žive divljaci“, izjavio je jednom prilikom Glogovac. A na pitanje da li mu je žao što sa takvim talentom, ne zarađuje kao strane zvezde Glogovac je rekao: „Gledam na to pozitivno. Ja u tome vidim priliku da osetiš ljude i da ostaneš i ti čovek. To ti sa druge strane daje mogućnost i pravo da se ne gordiš i da ne postaneš nešto što nisi i da ne odeš daleko od sebe. Tamo kad si slavan to donosi more i traume. Mislim da je tim ljudima koji su ograđeni sa svim tim telohraniteljima, fitnesima, večnom mladošću- život robija. To je zlatni kavez. Teško bi se na to prilagodio. Uspeo sam i mislim da je to jača fora, da stavom i odnosom prema ljudima mogu da se zaštitim, a mogu i da sednem pored prosjaka i popričam sa njim. Tako da nemam problema sa slavom“.

Nagrađivan je više od 50 puta, za doprinos u filmu i na pozorištu, trostruki je dobitnik Nagrade Miloš Žutić i jedini glumac koji je posthumno odlikovan Dobričinim prstenom. Prvu ocenu svetskih filmskih kritičara dobio je 1998. godine u magazinu „Verajeti”, nakon uloge taksiste u filmu Bure baruta. Kritičari su Glogovca nazivali glumcem svetskog formata, kakav je potreban Holivudu. Na filmskom festivalu u Berlinu, gde je film Nebeska udica učestvovao u glavnom programu, kritičari su hvalili glumu Glogovca, poredili ga sa Džordžom Klunijem i nazivali ga slovenskim Tomom Henksom. Pozitivne kritike dobio je i od Džona Dejvisa, američkog filmskog producenta, za lik Mila Petrovića u filmu Optimisti.

Za ulogu Vjekoslava Kralja u filmu Ustav Republike Hrvatske, dobio je sedam nagrada, uključujući i Zlatnu arenu za najbolju ulogu, dok je za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild dobio 10 pozorišnih nagrada.

Godine 2017. proglašen je evropskim glumcem godine na 18. Evropskom Film Festivalu u Italiji.

Iz Jugoslovenskog dramskog pozorišta istakli su da je Glogovac bio vodeći glumac svoje generacije i jedan od najboljih u istoriji srpskog glumišta, koji je jednako uspešno igrao klasični repertoar, kao i savremene generacijske uloge u pozorišnim predstavama i filmovima.[266]

U okviru manifestacije „Dani Bate Stojkovića” u glumačkom parku u centru Vrnjačke Banje zasađeno je stablo u čast Glogovca.

Drugi najčešće pretraživani pojam na Gugl internet pretraživaču u Srbiji tokom 2018. godine bio je Nebojša Glogovac, zapisano je na Vikipedii o Glogovcu.

Na sahrani Nebojše Glogovca prisustvovalo je više hiljada ljudi, a od kolege i prijatelja oprostili su se Emir Kusturica, Dragan Bjelogrlić, Nataša Ninković, Dejan Bodiroga, Sergej Trifunović, Vojin Ćetković, Sloboda Mićalović i mnogi drugi. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.