Na današnji dan 1879. godine u Ohridu rođen je Kosta Abrašević, pesnik čije ime je mnogo poznatije po imenu mnogih Kulturno- umetničkih društava nego po pesmama. Abrašević je bio rodonačelnik srpske proleterske poezije, a njegovi stihovi smatrani su veoma značajnom pesničkom pojavom među tadašnjim jugoslovenskim proletarijatom. Pisao je pesme koje odišu buntom i nezadovoljstvom položajem vladajućeg u odnosu na povlašćeni sloj stanovništva. Živeo je nepunih 19 godina.
Otac mu je bio Srbin a majka Grkinja koji su se 1888. godine iz Ohrida doselili u Šabac. Prva tri razreda gimnazije Kosta je završio u Ohridu, međutim, kada se doselio u Šabac dotadašnji uspeh mu nije bio priznat, pa je morao da krene ispočetka. Završio je pet razreda gimnazije u Šapcu. U to vreme počeo je da koristi očev nadimak Abraš kao prezime.
1887. godine se razboleo, te se par godina lečio u Banji Koviljači. S vremenom je bio sve slabiji da bi preminuo sa nepunih 19. godina 08. januara 1898. godine u Šapcu (Kraljevina Srbija). Nije se ženio, ali je ostalo zapisano da je bio jako zaljubljen tokom školovanja u gimnaziji.
Sahranjen je na šabačkom groblju na kojem se i nalazi spomenik u obliku stuba bez kapitela. Istoričari književnosti tvrde da je do svoje 17. godine pročitao sve što mu je palo pod ruku, zato i ne čudi što njegove pesme, iako pisane u ranom dobu, imaju zrelost i težinu. Grupa velikoškolaca je 1903. godine objavila njegovu zbirku pesama, a te pesme prevođene su na rumunski, mađarski, albanski i ruski jezik. Neke njegove pesme su i komponovana.
U njegovu čast 12. novembra 1905. godine u Beogradu osnovana je prva Samostalna radnička umetnička grupa „Abrašević“ koja je imala viziju da pesnikove ideje sprovede u delo. Danas mnogobrojna Kulturno- umetnička društva nose njegove ime. Sa samo 19 godina postao je simbol mladosti, pesme i igre. Bez ikakve sumnje srpska istorija je prerano ostala bez jednog velikog talenta koji je vrlo brzo zasijao i još ranije se ugasio.